Door de tijd heen kijken
Momenten die buigen en kronkelen
Ik fantaseer graag over tijd. Niet als iets wat lineair verloopt van A naar B, maar als iets wat kan buigen, kronkelen of zich in lagen uitvouwt. Misschien is tijd cyclisch, een web van parallelle lijnen, of bestaan verleden, heden en toekomst simpelweg naast elkaar, allemaal tegelijk. Wat als tijd zich zou aanpassen aan een persoon of situatie, in plaats van altijd dezelfde volgorde te volgen? Het zou verklaren waarom tijd soms vliegt en op andere momenten tergend langzaam verstrijkt.
Filosoof Henri Bergson zei hierover: "De tijd die door de klok wordt gemeten is niet dezelfde als de tijd die wij ervaren." Hij introduceerde het idee van durée, de subjectieve, beleefde tijd die anders kan aanvoelen dan de objectief gemeten tijd. Dit idee van een vloeibare, kneedbare tijd fascineert me.
Misschien omdat het zoveel zegt over hoe we de wereld om ons heen ervaren. Tijd is niet alleen een meetinstrument, maar ook iets wat we voelen, herinneren en kunnen vervormen in ons hoofd. Een moment kan eeuwig duren of juist in een flits voorbijgaan, afhankelijk van onze aandacht, emoties of het verhaal waarin we ons bevinden. Dit besef maakt me nieuwsgierig: hoe beïnvloedt ons perspectief de manier waarop we tijd beleven? En als tijd buigzaam is in ons hoofd, kunnen we er dan ook bewuster doorheen bewegen?
Soms probeer ik door de tijd heen te kijken: om mijn omgeving te ervaren als een plek die niet alleen in het hier en nu bestaat, maar die zijn geschiedenis en verhalen met zich meedraagt. Het is een soort tijdslijn die we telkens opnieuw bewandelen, zonder dat we het altijd doorhebben.
De boom bij centraal
Tussen de reizigers en het rumoer van Amsterdam Centraal staat een boom die al meer dan een eeuw hetzelfde uitzicht heeft. Hij werd vlak na de bouw van het station geplant samen met 29 soortgenoten, die allemaal sneuvelden aan iepenziekte, en hij bleef als enige over. Als ik de tijd heb, ga ik altijd even kijken bij deze boom. Ik maakte er deze aflevering van De Stad over.
Amsterdamsch Tehuis voor Arbeiders
Joop, de vriend van mijn oma, vertelde me ooit dat hij op de zolder van een gebouw sliep op de Marnixstraat sliep, voor hij aanmonsterde op de grote vaart. Ik liet hem allerlei grote gebouwen zien, en uiteindelijk vonden we het juiste gebouw.
Een jaar geleden overleed Joop, en altijd als ik langs dit gebouw fiets zie ik altijd even die jonge jongen voor me, die klaar was voor het avontuur en een bed huurde voor een paar nachten op de slaapzaal van het ATVA. Ik maakte er deze aflevering over.
Wat ik verder hoorde, las of zei
Voor Uitgeverij Loopvis maak ik een Kakkerlakje: een bijzonder boekje om te versturen. Het boekje Hier kan alles nog gebeuren bevat 16 prachtige geïllustreerde pagina's van Floor van het Nederend en 6 audiotracks van mij. Het boekje is vanaf maart in de winkel te vinden—ik houd jullie op de hoogte!
Op 13 februari presenteer ik de Big Brother Awards in de Brakke Grond in Amsterdam. Die avond worden de grootste privacyschenders in het zonnetje gezet. Leuk als je er bij bent!
Luister ook naar de andere afleveringen van De Stad, die ik niet noemde in deze brief. Bijvoorbeeld over stokstaartjes ;)
Dat was hem weer! Bedankt voor het lezen en luisteren. En extra veel dank aan de betalende abonnees <3